Na een heel persoonlijk afscheid kreeg ik volgend bericht : "Over de uitvaart kunnen we enkel maar met lovende woorden spreken omdat het zo perfect en mooi is verlopen. Jij bent hier echt de geschikte persoon voor en zijn je dankbaar voor je medeleven, je ondersteuning, je gepaste woorden, je aanwezigheid op een correcte empathische manier. Jij maakte het tot een geheel. Daar kunnen we met voldoening op terugkijken.
Graag tot ziens, lieve groetjes, I.W.
Dat mijn schoonmoeder ging sterven.
Dat wisten we.
Dan staat de wereld effe stil.
Dan moet je even tijd nemen om tot de essentie te gaan.
Gelukkig was er nog tijd voor woorden voor en met haar.
Gelukkig was er moed voor tranen, die van ons en die van haar.
Dat mijn schoonmoeder ging sterven
Dat wisten we.
Alleen niet dat ze het zo snel ging doen.
Gelukkig was daar Ann die ons mee voorbereidde op dat onverwachte, onafwendbare, serene afscheid.
Gelukkig was daar Ann die ons mee op touw nam, door Bonnies leven, door de herinneringen, door de droefenis maar ook door de lach.
Geen angst was er en geen taboe. Tranen waren er zeker, van verdriet maar ook van plezier.
Stout waren we, dapper voelden we ons. Gedragen en verwarmd werden we.
Het afscheid was groots in zijn bescheidenheid.
Bonnie stond in het stralende middelpunt en iedereen voelde haar aanwezigheid en zag wie ze was.
Het was een viering, een feest van graag zien en van liefde.
Da’s tenslotte de essentie.
Bedankt Ann, zonder jou was dit niet hetzelfde geweest.
Bedankt om te luisteren, om te verwoorden, om de tijd te nemen en de zotte zachtheid en liefde te vatten.
x Katje
Mijn mama heeft van een goede vriendin (ze is ook de mama van Ann die het laatste woord oprichtte) een mooie brief gekregen als aandenken na haar overlijden. Ann en haar mama hebben dit samen gedaan en mijn mama is hen daar heel dankbaar voor. Zulke mooie herinneringen, en zo waar en mooi geschreven. HARTVERWARMEND; Ben er zeker van dat mijn mama deze brief koestert en hem ergens goed bewaard. Dankjewel hiervoor Ann.
Doe zo verder! Jouw "'t laatste woord" is een aanrader voor ieder die een persoonlijke boodschap aan dierbaren wil achterlaten. (Chrisje L.)
Ik heb Ann leren kennen in 2008 nadat mijn echtgenote Greet geopereerd was tengevolge van uitzaaiende kanker in het hoofd. Ann is haar regelmatig blijven bezoeken, ook wanneer Greet een laatste maal in het ziekenhuis verbleef en in slaap werd gebracht. Daarom heb ik haar gevraagd om iets op papier te zetten en voor te lezen op haar uitvaart. Geen gemakkelijke vraag, maar zij heeft dit gedaan, en daar ben ik haar nog altijd dankbaar voor. Op haar manier, met warme woorden heeft ze Greet perfect beschreven, ik had het zelf niet beter kunnen doen.
Toen ik hoorde dat ze met 't Laatste Woord gestart was, ben ik ervan overtuigd dat Ann nog vele mensen zoals ik kan helpen om het verlies van dierbaren beter te plaatsen.
Met dankbare groeten, Rudi G.
We gaan allemaal een keer dood en ieder van ons kijkt daar op een bepaalde manier tegen aan.
Toen mijn papa aan zijn laatste levensfase bezig was werd er met de familie veel gepraat. Ook over hoe het afscheid zou moeten verlopen. Maar dan, plots en onverwacht, is het daar, dat moment waarvan iedereen weet dat er zal komen en dat iedereen zo lang mogelijk wou uitstellen. Van het ene moment op het andere lijkt het of je in een rollercoaster bent terecht gekomen. Overmand door emoties moet je plots – samen - beslissingen nemen met respect voor elkaar. De koelbloedige begrafenisondernemer overvalt je met vragen en biedt je zijn diensten aan, professioneel, maar niet warm. Toen de vraag kwam “wie er zou spreken” en bleek dat we daar helemaal vrij in waren, lag het voor de hand dat we dit aan Ann zouden vragen. En wat een meerwaarde was dat! Niet alleen is Ann een zeer warme empathische vrouw, ook haar talent als coach kwam goed van pas om als onpartijdige op diplomatische wijze een aantal heikele puntjes in goede banen te leiden (wie zit waar ? Wat bij ons bv. voor wel wat deining zorgde, welke muzikale nummers kiezen we ? ). Het levensverhaal van mijn papa goot ze in een warme tekst die met de nodige luchtigheid werd gebracht, en de tientallen aangestoken kaarsen die op de aanwezigen stonden te wachten werden door Ann aangereikt. Met een onvoorwaardelijke liefde en warmte. We wilden het anders, het kon ook anders. Dood gewoon anders… (Ann S.)
